Marijke F. Jansen

Ongeveer een maand geleden benaderde Caroline in ‘t Veld me of ik mee wilde doen aan hun theatershow Rap en Roer in Dronten. Daar hoefde ik niet zo lang over na te denken; dat leek me ontzettend leuk! Hoewel ik nog niet eerder als schrijver in het theater heb gestaan, was vanavond mijn primeur bij De Meerpaal. Hoe dat verliep, vertel ik hieronder.

Druk, druk, druk

Mijn start was niet zo goed. Ik had de hele dag gewerkt en kwam later aan dan de andere artiesten. Mijn hoofd voelde helemaal vol door het werken en het haasten om op tijd te komen. Toen ik mijn stuk dan ook mocht oefenen met de band en de productie, verliep dat niet bepaald vlekkeloos. Mijn hoofd had er echt geen zin in en ik voelde een beste hoofdpijn opkomen. Daardoor moest ik vrijwel mijn hele stuk dat eerste oefenmoment voorlezen, omdat ik de woorden in mijn hoofd niet kon vasthouden. Natuurlijk maakte dat me nog zenuwachtiger. Gelukkig kreeg ik fijne tips van Muizenkoning Niels van der Schaaff, en pikten Carline in ‘t Veld & band mijn teksten goed op. Voor ik het wist zetten zij de perfecte sfeer neer met hun muziek om mijn performance sterker over te brengen.

Even zen

Na de oefensessie, die dus niet zo vlekkeloos verliep, trok ik me even terug op mijn eigen kleedkamer, die ik met Stadsdichter van Dronten Esam Alwasete deelde. Ik belde even met mijn man, ik at iets, nam een paracetamol tegen de opkomende hoofdpijn en haalde een paar keer diep adem. Langzaam werd ik rustiger en begon me klaar te maken: de juiste kleding, haar, make-up… Toen ik qua uiterlijk klaar was, pakte ik mijn spiekbriefje erbij en nam mijn teksten nog een paar keer door. Eerst steeds met het briefje erbij. Daarna zonder. En hé, dat lukte! Ik had net mijn stuk enkele keren geoefend, toen Caroline me kwam halen voor een laatste, generale repetitie. En die ging eigenlijk best goed! Ik kreeg er steeds meer zin in.

Theatershow

De avond ging van start en terwijl ik op mijn beurt wachtte, zag ik allerlei leuke optredens voorbij komen, zoals de stadsdichter van Dronten met een mooi voorgedragen gedicht, improvisaties, toneelspel bij muziek, raps, liedjes, dans… Echt van alles kwam voorbij en die veelzijdigheid maakte de avond erg waardevol. Toen JTL echter klaar was met hun act, was het ineens mijn beurt. Met een zwarte cape aan en de capuchon over mijn hoofd getrokken liep ik het podium op en ging met mijn rug naar het publiek toe gehurkt zitten.

Ik wachtte tot mijn introductiefilmpje afgespeeld was en begon aan mijn eerste voordracht, een kort proza-fragment uit mijn verhaal Bevroren uit de bundel Er was eens. Halverwege dit fragment stond ik op, draaide me naar het publiek toe en trok de cape uit, waarna ik een hoge hoed op mijn hoofd plaatste. Daarmee veranderde de schim in een soort hoody naar een dame in een strakke leerlook-broek met een korset aan en een steampunk hoge hoed. Ik bouwde een brug van het thema ‘druk uit de maatschappij’ naar ‘tijdsdruk’ en begon aan mijn tweede gedicht; Zware tijd. Vandaar bracht ik mijn monoloog naar stress en het ontvluchten daarvan door deuren dicht te gooien. Daarop volgde mijn derde gedicht; Gesloten deuren. Als laatste vertelde ik het publiek dat ik ook een gedicht op muziek gezet had en dat ik hun hulp graag wilde hebben bij dat laatste lied. Ik vroeg hen om herhaald “Dit is het einde” te zeggen, waarbij Caroline het voortouw nam en het ritme aangaf. De muziek viel in en… en ik te laat. Ik miste mijn cue! Gelukkig pikte de band het snel weer op toen ik wat later inviel en het liedje liet horen aan het publiek. Voor ik het wist, was mijn act alweer klaar. Niels stelde me achteraf nog wat vragen en ik vertelde over mijn boeken en dat mijn voordrachten allemaal afkomstig zijn uit Er was eens.

Interactieve tweede helft

Na de pauze werd de theatershow anders. Het werd een combi van stellingen waarop het publiek via Kahoot mocht reageren, muziek door Caroline in ‘t Veld & band en raps door MC Drt begeleid door Human Beatboxer HerraKane the SoundZtorm. Ook dit was een aangenaam afwisselend geheel met een mooie, maatschappelijke insteek en veel moois om naar te kijken en te luisteren.

Inmiddels ben ik net weer thuis. Ik kruip zo moe,maar erg voldaan onder de dekens.